‘Stap voor stap, diep onder water, waar niemand mij kan vinden. Geen horizon, geen anker of geloof, is alles slechts een droom? De oppervlakte is binnen handbereik, maar het water is bevroren. En ik kom niet meer omhoog.’
Wanneer Roos haar leven met haar zoontje Max weer heeft opgepakt na het plotselinge overlijden van haar man, begint ze aan een nieuwe fase in haar leven. Ze stort zich in de wereld van het online daten. Is ze klaar voor een nieuwe liefde? Als het geluk haar eindelijk weer toelacht, slaat het noodlot voor de laatste keer genadeloos toe.
Nu haar leven voor de derde keer in korte tijd volledig op zijn kop staat, heeft ze ook nu de keuze hoe ze hiermee omgaat. Duikt ze in de rol van slachtoffer, of maakt ze er – tot het eind – haar mooiste leven van? Roos besluit haar leven te omarmen, kostbaar en vluchtig als de morgendauw. Maar ook is er de angst. Hoe kan ze loslaten en erop vertrouwen dat ze door de liefde wordt gedragen?
Als sterk zijn de enige optie is, dan ontdek je pas je eigen kracht. Je hebt altijd een keuze. Ben je slachtoffer van de situatie of neem je het heft in eigen handen?
Roos is tweeënveertig als er borstkanker bij haar wordt geconstateerd. Door deze diagnose wordt ze gedwongen om haar diepste angst recht in de ogen kijken. Ze leert haar eigen schaduw te omarmen en besluit geen slachtoffer te zijn. Aan de diagnose kan ze niets veranderen. Wel aan de manier waarop ze met haar ziekte en behandeltraject omgaat. Het maakt het voor haarzelf, maar ook voor haar omgeving makkelijker. Ze vindt levenskracht in haar eigen schaduw.
Maar wanneer Roos denkt dat ze alles weer onder controle heeft, slaat het noodlot genadeloos toe. Voor de tweede keer staat haar leven op zijn kop en staat ze er plotseling alleen voor met haar zoontje Max. Vanaf het moment dat haar toekomst als een kaartenhuis ineenstort, doet ze er alles aan om haar angsten en eenzaamheid te overwinnen en het geluk weer te vinden.